Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Immo alio genere; Et summatim quidem haec erant de corpore animoque dicenda, quibus quasi informatum est quid hominis natura postulet. Quid est enim aliud esse versutum? Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Duo Reges: constructio interrete. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Moriatur, inquit. Hac videlicet ratione, quod ea, quae externa sunt, iis tuemur officiis, quae oriuntur a suo cuiusque genere virtutis. Sed tamen intellego quid velit. Itaque his sapiens semper vacabit. Que Manilium, ab iisque M. Stoicos roga. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Sint ista Graecorum; Sunt autem, qui dicant foedus esse quoddam sapientium, ut ne minus amicos quam se ipsos diligant. Quae sequuntur igitur? Nec enim ille respirat, ante quam emersit, et catuli aeque caeci, prius quam dispexerunt, ac si ita futuri semper essent. Quonam, inquit, modo? Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest.
Laboro autem non sine causa; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. At certe gravius. Infinitio ipsa, quam apeirian vocant, tota ab illo est, tum innumerabiles mundi, qui et oriantur et intereant cotidie. Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Hunc igitur finem illi tenuerunt, quodque ego pluribus verbis, illi brevius secundum naturam vivere, hoc iis bonorum videbatur extremum. Fadio Gallo, cuius in testamento scriptum esset se ab eo rogatum ut omnis hereditas ad filiam perveniret. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes.
Id est enim, de quo quaerimus. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Cave putes quicquam esse verius. At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Alia quaedam dicent, credo, magna antiquorum esse peccata, quae ille veri investigandi cupidus nullo modo ferre potuerit. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit?